Maandag 22 april 2024 om 14u | Phebe Thys en Elin Verwaetermeulen
“We zijn allemaal arm op één of andere manier”
Oriane (25) werkt al drie jaar voor Poverello. Ze begon als vrijwilliger, maar werkt er nu voltijds. Volgens haar is het meer een sociaal engagement dan een job. “Sommige vrijwilligers wonen hier al jaren en jaren, dit is hun huis. Ze geven hun leven voor deze plek.”
Lena Bruneel
“We doen eigenlijk niet zo veel. We koken enkel en maken douches en toiletten schoon. Iedereen kan dit doen”, vertelt Oriane. Poverello draait vooral op vrijwilligers, er werken geen sociaal assistenten of verpleegkundigen. Ze helpen de bewoners dus niet om een andere woonplaats of werk te zoeken. “We willen niet in een geprofessionaliseerde situatie terechtkomen.” Mensen die er aankloppen, moeten ook niet uitleggen waarom ze daar zijn. “Het idee is om hen een plaats te bieden waar ze zich geen zorgen hoeven te maken over een slaapplek.”
Bij Poverello Brussel mogen er sinds een aantal jaar enkel vijftigplussers overnachten en eten. Veel mensen hebben lang gezocht naar een permanente slaapplek. “Als ze hier zijn, zijn ze blij dat ze eindelijk iets hebben gevonden.” Sommigen blijven er dan ook heel lang. Zo verblijft Boris er al dertig jaar. Er zijn individuele slaapkamers en slaapzalen van vijftien, twee en drie bedden. Als bewoners in een slaapzaal verblijven, merken andere inwoners het als er iets aan de hand is. “Het is al vaak gebeurd dat iemand naar het ziekenhuis moest en dat een andere bewoner dat kwam melden. Dat gebeurt niet als ze alleen slapen.”
Inwoners mogen ter plaatse geen alcohol drinken of drugs gebruiken en ze moeten altijd om zeven uur ’s avonds terug zijn. Ze worden meteen aan de deur gezet als ze agressief zijn. “We willen dat deze plek een safe place is. Dus als ze agressief zijn tegen elkaar dan moeten ze weggaan.” Het gemeenschapsgevoel is dan ook heel belangrijk bij Poverello, zowel tussen de inwoners en mensen die er komen eten onderling als met de vrijwilligers. “Wij zijn hier elke dag en zij ook. We leven samen en we proberen elkaar te leren kennen.” De relatie tussen de aanwezigen en vrijwilligers is ook in evenwicht volgens Oriane: “Als je iemand in de metro ontmoet, ben jij de rijke en zij de arme, terwijl we hier op een betere manier met elkaar omgaan.” Mensen betalen een euro voor een maaltijd en twintig cent voor soep. Ook daardoor is de relatie meer gebalanceerd: “Wij zijn eigenlijk de bedienden en we moeten hen respecteren omdat zij betalen, ook al is het maar €0,20”.
“Misschien wel het mooiste wat we hier kunnen doen is dat we mensen een kans geven om arme mensen te leren kennen.” Ze hebben ons heel veel te leren, vertelt Oriane. “Ik denk dat ik het meest heb geleerd van mensen die in armoede leven.” Poverello betekent dan ook kleine arme man in het Italiaans. Het uitgangspunt is dat iedereen arm is op een verschillende manier. “We zijn arm omdat we boos zijn, of we zijn arm omdat we niet gelukkig zijn.” Niet iedereen die er komt is ook financieel arm. “Veel van deze mensen komen omdat ze zich alleen voelen of omdat ze ziek zijn, of omdat de maatschappij hen aan de kant heeft gezet.”
Comments